De laatste dagen van de Indiagangers

Gisteravond was het dan zover. Na een mooie dag met yoga, meditatie en nogmaals het strand van Kovalam met palmbomen en het ruisende zeewater. En na een heerlijke maaltijd in het Sea Face Hotel en veel bedank- en afscheidsspeeches. En na een hele korte nacht met inpakdrukte werden 7 mensen afgezet op Trivandrum Airport. We hebben elkaar een goede reis gewenst en veel plezier en samen met Sanne, Anil en Aline hebben we ze uitgezwaaid tot het laatste moment. En toen waren we met 4 over. Het was Legen (wait for it) dary, de afgelopen maand. Een era is voorbij, maar de reis nog niet. Zoals ik al eerder schreef verblijf ik samen met Sanne een week in een dorpje bij Kadapa. Wat we daar precies gaan doen is nog niet helemaal duidelijk, maar het komt ongeveer hier op neer:

Met grote waarschijnlijkheid verblijven we in het huis van een boer, waar we een 'bed' (in ieder geval een plek op de grond op een matje), een deken, eten en water om mee te wassen (geen douchekop) kunnen verwachten. Dat betekent dus ook dat internet de komende week onwaarschijnlijk is, hoewel ik zal proberen om eenmaal de auto-rickshaw naar een groter dorpje te pakken. Met de hulp van een 'tolk' zullen we vragen stellen en het enige wat Anil wil weten is hoe we de mensen kunnen helpen om over te schakelen naar biologisch zonder problemen. Van de Indiase certificering, biologische tropische landbouw en het rurale leven weten we niets af. Met andere woorden, in strijd met wat ik jarenlang van de sociologische vakgroep geleerd heb, worden we geheel in het diepe gegooid en moeten we maar zien waar we eindigen. Het is natuurlijk een vette ervaring, maar ik ben er nog wel sceptisch over. We zullen het zien, nu eerst verder met mijn verhaal...

8 augustus waren we nog in Alleppey en daar waren Loek en ik nog even naar een internetcafe geweest om het vorige berichtje te schrijven. Daarna zijn we samen met Justine en Cor naar het hotel naast de onze gegaan om daar te eten. Het eten stelde weinig voor, maar ik had ook gewoon boiled vegetables met plain rice besteld. Wel konden we daar voor de verandering eens een biertje bestellen, wat voor ons wel welkom was. Dus Loek en ik bestelden allebei een king fisher en kregen een 650 mL fles op tafel gezet. Nog wat met Cor delen was daarom ook geen probleem. We vonden het wel jammer dat Zoe er niet bij was, omdat we al sinds Jhansi nog samen een biertje wilden drinken, maar toen we na het eten naar haar hotelkamer gingen om haar jaloers te maken besloten we om gewoon terug te gaan. Caroline en Sanne gingen ook mee. Helaas ging de bar net dicht toen we daar kwamen en konden we het alleen kopen en meenemen. Dus met z'n 5-en en Rishi als toeschouwer en fotograaf hebben we lekker gezopen op onze kamer.

Volgende dag gelukkig geen kater. we kregen Dosa als ontbijt op bed van Sanne en Caroline, waarvoor dank en daarna moesten we nog erg lang wachten op onze rit naar de hoofdstad van Kerala: Trivandrum. Ondertussen konden we nog even wachten op het drogen van de was. Het is hier namelijk zo vochtig in de lucht dat bijna niets droogt, ondanks de warmte. Bovendien, na een droge nacht, begon het 's ochtends toen ik op de wc zat ineens te plensen. Gelukkig waren Rishi en Loek er nog bij, maar toch zaten we met natte en stinkende kleren in de bus.

Toen we eindelijk onderweg waren en zelfs bijna op bestemming, merkte Justine dat de chauffeur begon te knikkebollen. Gelukkig hadden we hem op tijd aan de kant gestuurd, voordat hij echt in slaap viel, en gingen we maar lunchen om de tijd te doden. De veg Biryani was niet superlekker deze keer, maar kon er mee door. Later weer onderweg en praktisch voor de deur van ons hotel (alleen wist niemand dat nog) kregen we ook nog een lekke band. Dit was duidelijk een van de minder prettige reizen.

's avonds na een opfrisbeurt zijn we nog even gaan shoppen in een grote shopping mall. Het bijzondere was dat je bij je aankoop langs drie kassa's moest. De eerste geeft je de bon. Bij de tweede betaal je die, en bij de derde krijg je het artikel. Bovendien staan er diefstalpoortjes en metaaldetectie poortjes. Veilig genoeg zou je denken... In een klein winkeltje verderop heb ik samen met Loek en Rishi ook nog een lungi gekocht, dat is een doek die mannen hier als een lange rok om hun middel dragen. Het diner in een klein restaurantje was trouwens erg goed: lemon rice met dal fry, chilly bloemkool en pittige okra's. hmmmm

op 10 augustus zijn we met een groepje naar het strand van Kovalam geweest. Na een detour omdat ik niet duidelijk genoeg gezegd had dat we een kopie van ons paspoort moesten inleveren, kwamen we aan op het zwarte strand. Na een stukje lopen zijn we in een open restaurant gaan zitten met sea view en hebben we poori's en pakora's gegeten. Op de achtergrond speelde een DJ strandmuziek uit de jaren '60. Terwijl we daar zaten te genieten van het eten en het uitzicht werden we echter al meteen lastig gevallen door straatverkopers met dekens en verkoopsters met fruitmandjes op hun hoofd. Dat ging de hele dag nog door en Zoe zou nog zwichten voor zo'n deken om op te zitten. Na de prijs succesvol omlaag gebracht te hebben van 1500 naar 1000 Rs. kwam ze er later echter achter dat de winkelprijs onder de 400 ligt.

Toch, genietend van de blauwgroene zee (niet blauw genoeg voor Zoe) zaten we daar op het dekentje. Het strand bestaat uit zwarte en gele zandkorrels en alles plakt overal. Toen we terugkwamen zat de hele douche onder. Verderop waren jongens (vrouwen hielden hun sari's aan en gingen niet verder dan hun knieen) aan het vechten met de golven onder hard gejoel en geschreeuw. Daarbij hoorde je om de 10 minuten gefluit van de strandwachten omdat ze te ver het water in gingen. Met Sanne en Caroline heb ik nog even meegedaan. Het omkleden gaf nog een hoop gestaar en lachende gezichten van Indiase mannen, maar gelukkig gingen de dames niet in bikini het water in en viel het daarna dus wel mee. De volgende dag zouden ook Zoe en Loek het water inspringen, maar toen was het al later en veel rustiger aan het strand.