Na een lange treinreis op 13 augustus, van 8 uur 's ochtends tot 6 uur 's ochtends, komen we aan in Kadapa. Onderweg gebeurde er niet veel, behalve dat ene spannende moment dat we Aline en Anil bijna halverwege achtergelaten hadden. Althans, dat dacht Sanne. Ze had namelijk haar wens voor chocolade uitgesproken, dus Anil wilde wel voor haar uit de trein springen op een station om het te halen. Bij de eerste poging echter, begon de trein al heel snel weer te rijden, en geen spoor van Anil en Aline. Sanne wilde nog aan de noodrem trekken (1000 Rs. boete of een jaar gevangenisstraf), maar gelukkig kwamen ze op tijd weer binnen in onze coupe.
In Kadapa kregen we ontbijt bij de moeder van Anil (afgehaald bij een snackbar). De kat zien we nergens, en ik vraag waar hij is. Terwijl Anil op zoek gaat, fluistert Sagar ons in dat de kat gestorven is, maar dat we niets mogen zeggen, omdat Anil dan gaat huilen. Hij zou een smoes verzinnen. Wij begrijpen er niets van. Later gaan we met de motor naar het hoofdkantoor en krijgen we meer duidelijkheid over het project. We lunchen bij Zinu thuis en krijgen onze treinticket naar Delhi (36 uur durende reis van 22 tot 23 augustus) en moeten ons haasten om 's middags nog cricket te spelen. Dat haasten bleek uiteindelijk voor niets en we konden nog even rustig aan doen bij Anil thuis. Maar dan gaan we uiteindelijk weer per motor naar een veldje naast een school. Het veld wordt opgesteld en de regels uitgelegd en ondertussen komen er allerlei kinderen kijken en meedoen. Anil wil Sanne en mij liever mee laten doen met een zachte bal, en als we daarop wachten, gooit Anil de bal, hij stuitert hoog. Zinu wil slaan, en op dat moment raakt de bal net boven zijn oog. Het bloedt een beetje en de volgende dag heeft hij een dik blauw oog. De rest van het spel verloopt gelukkig zonder ongelukken. 's Avonds gaan we nog bij een nicht van Anil eten. Sanne is niet mee, omdat ze niet zo lekker is.
15 augustus
De volgende ochtend ben ik lekgestoken door muggen en geradbraakt door het matje waar ik op sliep. Verder isalles goed. We hebben de ochtend rustig besteedt. Ik heb lekker toegekeken hoe de moeder met hulp van Sanne, Anil en Aline de groenten voor het onbijt aan het snijden en schoonmaken was op de vloer. We hebben het olympisch hoogspringen gekeken en opmerkingen gemaakt over hoe lelijk en mannelijk die vrouwen eruit zien. Maar we hebben ook het cadeau overhandigt aan de moeder van Anil. Dit moest letterlijk op een dienblaadje, zonder verpakking eromheen. Ze glimlachte, schudde 'ja', en zei 'thank you' in haar gebrekkige Engels. We denken dat ze er blij mee is.
Daarna vertrokken we naar Porumamilla. We verblijven in het kantoor van Partner, met een eigen slaapkamer en 2 bedden en een douche en een tv. Er is een computer met heel langzaam internet (dus even geen foto's) en een klein keukentje. We krijgen elke dag 3 maaltijden. We zijn hier te gast bij heel aardige mensen, die hier keihard werken, van 8 tot 23 uur en zelfs op zondag. Maar daarover binnenkort meer. Ik hou mensen van hun werk.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten