26 juli Yawatmal

In yawatmal begint het bezoeken van platteland en rurale omgeving. Als we ‘s ochtends rond 10 uur aankomen in Nagpur worden we opgewacht door mensen van het katoenproject in Yawatmal. Met twee Tata jeeps brengen ze ons met onze bagage naar Yawatmal. De reis is lang, zo’n 4 uur, maar met Zoe en Loek vermaak ik me wel met gekkigheid en spelletjes. In onze auto wordt dan ook nauwelijks geslapen. Als ontbijt hebben we deze ochtend chips en andere zoutjes op de achterbank.
Omdat we al later aankwamen dan gepland, zijn we meteen doorgereden naar 1 van de dorpjes bij Yawatmal, waar we door een grote groep bio-katoenboeren ontvangen werden. Voor een klein tempeltje deden we de schoenen uit en gingen tegenover de boeren zitten. Een tolk stelde beide groepen aan elkaar voor, waarna we vragen konden stellen. De boeren in dit dorpje, waarvan het grootste deel biologisch, verbouwen op ongeveer 2 are katoen, linzen (genaamd gram, in intercropping) en soja. Daarnaast nog wat voor eigen gebruik, zoals sorghum en groenten. Hier kan dan een gezin van 4 of 5 personen op leven. Vanaf dit jaar gaat de groep de biologische meerprijs ontvangen voor hun producten en proberen ze om deze collectief af te zetten. De bedoeling van het katoenproject, dat door het Nederlandse Solidaridad gesteund wordt, is dat in 2011 zoveel mogelijk katoen en sojaboeren overgeschakeld zijn en dat ze een eigen collectief bedrijf hebben per dorp om de katoen te verkopen. Dit doen ze zonder de boeren te dwingen, maar door ze te informeren over de voordelen.

Na het gesprek vroeg Anil of we nog een veld wilden zien of dat we wilden gaan lunchen. Dat eerste wilden we natuurlijk graag. Met de jeeps gingen we een stuk verder tot het niet meer kon en toen lopen. Een van de gidsen wees bij het uitstappen op alle poep langs de weg, maar net op dat moment... stapte ik erin. Nu hoor ik elke keer op een modderig weggetje: “John, pas op, poep”.

Het was al bijna donker toen we gingen lunchen (ongeveer 18:30 u.). We kwamen terecht in een shady restaurant met een vieze roestige wc op het dak. Het eten was okay, maar de veiligheid was twijfelachtig. Anil had voor iedereen besteld, omdat er geen Engelse menukaart was.
Onderweg naar het restaurant spotte Zoe een winkeltje waar ze metalen kookgerei verkochten. Ik was nog op zoek naar een onbreekbare mok, dus we gingen even naar binnen. Een van de mannen van het katoenproject liep met ons naar binnen en begon samen met de winkelier te praten over wat wij nodig hadden en te onderhandelen over de prijs. Voor Zoe wist hij nog wat korting te regelen.

Daarna, na een korte omweg langs het hotel, gingen we nog naar het regiokantoor in Yawatmal. Onder het genot van een kopje chai maakten we kennis met de mensen van het project en werd on verteld over de 3 trainingsniveau’s: centraal, geclusterd en in het veld. Deze meeting was vrij kort, dus vroeg naar bed.