Nadat ik mijn posts uit India heb nagelezen, merk ik dat een aantal verhalen nooit gepubliceerd zijn. Hier zijn er alvast een paar, maar er volgen er zeker nog meer:
Vanmorgen werden we gevraagd om wat werk te doen. Samen met Sanne, Arianne en Loek gingen we ‘fieldwork’ doen, wat uiteindelijk niets meer was dan onkruid wieden in het gras. Daarna was een lezing over Gandhi en globalisatie, maar ging eigenlijk over één van zijn lessen: dat van ‘khadi’, het zelf spinnen en weven van kleding. Dit is goed voor de lokale economie en werkgelegenheid. Nog een stukje zelf gesponnen, wat verrassend genoeg meteen best goed ging. Reetha Christi vertelde dat het spinnen je vooral goed af gaat als je goed in je vel zit, maar nog mooier dan dat vond ik de verhalen over Gandhi zelf. Bijvoorbeeld dat hij zich niet druk maakte, dat hij graag een grapje maakte en dat hij niet oordeelde over anderen.
Het eten hier op Bija Bidyapeeth is trouwens erg goed. Afgezien van af en toe yoghurt bijna volledig veganistisch en altijd erg lekker. Hier in het noorden is niets erg ‘spicy’. Volgens Anil wordt dat meer hoe verder je naar het zuiden gaat. Wel oppassen voor hele pepertjes!
2008 – 17 juli
De nacht in de trein ging vrij snel voorbij. We zaten niet allemaal bij elkaar, maar dat maakte niet zoveel uit. We hadden allemaal nog redelijk geslapen en om 8:30 uur kwamen we aan in Dehradun. We werden door 2 jeeps van Navdanya opgehaald en daar verblijven we nu 2 nachten. Het is een mooie oerderij, gericht op het conserveren van zaadgoed. Het is leuk om allemaal bijzondere gewassen te zien en de manier waarop ze verbouwd worden.
2008 – 16 juli
Een bezoek gebracht met een touringcar (genaamd ‘tourist’) aan de Qtub Minar, en grote toren, gebouwd door moslims ter ere van de overwinning op de hindoes. Na de lunch naar de Lotus tempel geweest, een prachtige tempel in de vorm van een lotusbloem, gebouwd voor alle religies van de wereld, door de zogenaamde Bahaïs.
Later met de taxi naar het treinstation, toen zagen we pas het echte Delhi, met de bedelaars, de krotten en de vele kleine winkeltjes. Op het station zelf waren we in een kring om onze tassen gaan zitten, om diefstal te voorkomen. We trokken al veel bekijks, vooral toen enkele van ons het spelletje ‘uno’ gingen spelen. Later een schatting moment toen een moeder met kindje naar ons toe kwam en het kindje ons een hand wilde geven.
2008 – 15 juli - 's Nachts
Na meer dan een uur gelopen te hebben– waar we onderweg nog vuistgrote slakken tegenkomen - komen we aan bij de India gate, een grote poort waar je eigenlijk niet te dichtbij mag komen, zoals de Champs Elysees. Bij deze toeristische trekpleister lopen om 23 uur nog tientallen mensen, vooral kinderen, die je vanalles aan proberen te smeren. Schrijnend om te zien, en moeilijk om nee te zeggen, vooral ook omdat ze zo aanhoudend zijn.
De terugweg in de riksha was veel sneller, de taxi-driewielers waren snel gevonden, en voor INR 90,- per stuk brachte ze ons ruim op tijd terug naar het hotel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten