Vegetarian lasagne | Lasaña vegetariana

Ingredients – makes 6 servings
5 cloves of garlic
2 onions
1 red pepper
Salt
250gr mushrooms
2-3 laurel leaves
1,5 teaspoon (tsp) thyme
400gr carrots
3 tomatoes
2 celery stalks
3 tsp Italian herbs (basel, oregano)
200mL red wine
2 spoons starch / arrowroot

100gr butter
50gr flour
Water / milk
Optional: bouillon, nutmeg, paprika powder

500gr Lasagne leaves
2 zucchinis medium size
200gr mozzarella style cheese
400gr white cheese
100gr parmesan cheese

Red sauce
Mash the garlic with the pepper in (olive)oil and fry together with the chopped onions, add a little salt to improve caramelisation.
Add sliced mushrooms together with thyme and laurel.
Dice the tomato and add to the pan when the mushrooms are baked well enough. Also add some extra water and tomato paste.
Add the carrots – grated. Add a little of the zucchini and the selery – diced
Boil for about 10 minutes.
Add Italian herbs (Basel, Oregano) and red wine, plus something to bind the whole (corn starch / arrowroot) Stir well and boil for just a few minutes. The red sauce is done!
If you can, remove the laurel leaves before putting the sauce in the lasagne.

White sauce
It’s your basic béchamel sauce, so melt butter until it starts to turn brown. Add flour and stir well, don’t let it burn. Add water or milk until the sauce is at the right thickness. Than spice it up with pepper and salt, bouillon, nutmeg and/or paprika powder.

Building the lasagne
You can do it any way you like it, but here’s how I did it.
--- layer of lasagne
*** red sauce
--- layer of lasagne
### sliced white (mozzarella style) cheese
=== sliced zucchini
--- layer of lasagne
*** red sauce
--- layer of lasagne
*w* white sauce
### more cheese – i.e. parmesan


Ingredientes - hace 6 porciones
5 dientes de ajo
2 cebollas
1 pimiento rojo
Sal
250gr champiñones
2-3 hojas de laurel
1,5 cucharadita de tomillo
400gr zanahorias
3 tomates
2 tallos de apio
3 cucharadita de hierbas italianas (Basilea, orégano)
200 ml de vino tinto
2 cucharas de almidón / arrurruz

100gr de mantequilla
50 gr harina
Agua / leche
Opcional: caldo, nuez moscada, pimentón

500 gr hojas de lasaña
2 calabacines medianos
200 g de queso estilo mozzarella
400gr queso blanco
100gr queso parmesano

Salsa roja
Machaque el ajo con la pimienta en aceite (de oliva) y freilo junto con la cebolla picada, añade un poco de sal para mejorar la caramelización.
Agregue los champiñones en rodajas, junto con el tomillo y el laurel.
Corta el tomate en cubitos y añade a la sartén cuando las setas se cuecen bien. También agregue un poco de agua extra y pasta de tomate.
Agrega las zanahorias - rallado. Añade un poco de la calabaza y el apio – en cubitos
Hierve durante unos 10 minutos.
Añade las hierbas italianas (Basilea, orégano) y el vino tinto, más algo para enlacer a la salsa (almidón de maíz o arrurruz) Revuelva todo bien y hierve durante unos pocos minutos. La salsa roja está lista!
Si es posible, elimina las hojas de laurel antes de poner la salsa en la lasaña.

Salsa blanca
Básicamente es una salsa de bechamel, entonces derrita la mantequilla hasta que empiece a tomar color. Agregue la harina y revuelva bien, no dejar que se queme. Añade agua o leche hasta que la salsa se encuentra en el espesor adecuado. Después condiméntalo con sal y pimienta, el caldo, la nuez moscada y / o polvo de pimentón.

La construcción de la lasaña
Puede hacerlo de la forma que le gusta, pero aquí está cómo lo hice.
--- Estrato de lasaña
*** Salsa roja
--- Estrato de lasaña
# # # Blanco queso, cortado en rebanadas (estilo mozzarella)
=== Calabacín en rodajas
--- Estrato de lasaña
*** Salsa roja
--- Estrato de lasaña
* W * salsa blanca
# # # Más queso – por ejemplo, parmesano

Day 119 Thursday 19 August – Madrid airport

After getting a new plane ticket in Madrid - I get to fly together with D. after all - we went through the whole tour of passport control and luggage check again, but this time we didn't get through. I had bought 3 bottles of aguardiente at the Quito airport. Because of some undercover jerk reporter, even liquids above 100ml that you bought in airports outside of Europe are not allowed under hand luggage. We tried going back, but sending it in freight luggage would cost triple the value of the bottles. The second time we got through baggage check, they threw my liquor in a container. I got angry, though mostly to show these stupid rules are unacceptable. Not that it helps - Europe is crazy and paranoid.

We land at 22.15, but don't see our parents waiting until 23.00. After that we sit together and talk and eat for a while and then it is time to drive home... We arrive at the house around 2am.

Day 118 Wednesday 18 August – Day of return

Before going home, I needed to pick up the last boxes of chocolate: the 85%. So I took another bus again back and forth. After that I quickly packed my bag and spent my last quality time with Mariela.

At 14.30 D. Came by to pick us up with a taxi that brought us straight to the airport. While we went in to check in our luggage, Mari waited outside. It took almost an hour to get checked in. And my luggage was too heavy. 19 and 29 kg... Fortunately I was able to move some things around, and I was allowed 2 pieces of hand luggage, which made it into something like 20 and 23 kg.

When we got back outside, Mariela had almost left. We sat outside for about an hour, until it was really time to say goodbye. We spent some last minutes together and then we walked in opposite directions...

D. and I had some dinner in the airport - for free because there was a delay of 3 hours. And we went to the gate. We didn't sit for long until they called out my name along with several others. Apparently, they had singled out one of my bags for a random drug control. The whole group had to go down to their bags and stand around while the police searched it. They singled out exactly the bag with the chocolate. The policeman wondered about it, broke one bar, but left the rest intact, luckily. Though I was mostly worried about my wuayusa tea.

We were late, but the flight went mostly smoothly. Until we got to Madrid...

Day 117 Tuesday 17 August

In the morning I went to my old apartment to get my things ready and post my latest blogs. Then at around 11, Mari was finished with her classes and we went down south to do some shopping. That reminded me again that shopping with a girl can be very tiring... But we also found a bag for me to put all the chocolate in, because the one I bought in Otavalo was way too small.

In the afternoon, after lunch, I went back to the apartment and got my stuff. Now I was ready to pack one of my bags already. The return is coming way too soon.

Day 116 Monday 16 August – At the chocolate factory again

At noon I met with D. again to go to the chocolate factory. We took a bus and miraculously I remembered the whole trip from last time. Once there, we got another tour around the factory and we got part of our chocolate. Unfortunately they were out of the 85%, but hopefully they will make it on Tuesday again. I did one more interview, while D. was writing down all that he saw during the tour and then we left for the centre with about 9kg of chocolate.

In the evening, we had a small farewell / thank you dinner at the Indian restaurant with just the 4 of us.

Day 114 Saturday 14 August – Meeting the family

Up early, to do an interview with Carlos. Only to find out later that I didn’t record the conversation. My little machine did that before with a less important interview. I have no idea how I could have made such a mistake. After the interview, and my breakfast, I paid the chocolates which I will pick up fresh from the factory in Quito on Monday.

After all that, I thought I would go to Archidona with Mariela. Instead, I found her in a shoe store with her sisters and brother. We went to buy cement to construct a toilet and after that we all went to their house, where I also met Mari’s father. It’s a nice little place, it only misses a bathroom.

In the afternoon I walked around the centre with her and her brother to look for artesania. About the last souvenirs I needed.

2008 – 22 juli - Jaipur

(Omdat niet alle berichten uit India online geplaatst zijn 2jaar geleden, volgen er nu nog wat oude berichten)

Deze dag hebben we een tour gemaakt met een busje. Eerste stop was een tempel gemaakt van marmer. Prachtig gebouw, maar nog onder constructie. Het wordt net als de Lotus tempel een plaats voor alle religies. Iconen van elke religie zijn verwerkt in de marmeren sculpturen.

Daarna reden we langs Albert Hall naar het observatory en de city palace. Het eerste is een plaats met allerlei stenen / marmeren constructies om tijd. Plaats en astrologie te bepalen. Het tweede is een groot gebouw en museum van de maharaja.

Daarna via de water palace, een paleis midden in een stuwmeer –waar we alleen van ver wat foto’s maken - naar het amber fort, waar we ook veel gezien hebben, maar wat beter met foto’s te beschrijven is.

Uiteindelijk bleek de tour guide ons toch nog langs een shop te leiden en bleek dat een toer naar de monkey temple (Galta) nog INR 400,- extra zou kosten. Tegen afspraak in. Dus toen zijn we maar terug gegaan naar het hostel.

Cor was bij terugkomst van de koorts af en het ging ook al wat beter. Maar ook Arianne begint nu een beetje ziek te worden. Loek voorspelt dat het door de drukte deze week daar niet bij zal blijven.

2008 – 21 juli

We hebben een wandeltocht gemaakt door de ‘Pink City’ oftewel vooral de straten, bedelaars en winkels, etc. Gezien. Dus het echte leven van Jaipur. Daarnaast een ‘kurta’ gekocht bij een khadi winkel, net buiten de pink city. Aan het eind van de tocht was er geen tijd meer voor de city palace, en gingen we met een auto-riksha terug: 9 mensen in 2 autos.

Vorige nacht was Cor ziek geworden en die was vandaag met Anil naar de dokter. Hij had wat pillen gekregen voor de koorts, maar verder zou het niets ernstigs zijn. Dus ging Cor deze avond mee naar Choki Dhani: een prachtig festival net buiten Jaipur. Bij binnenkomst kregen we allemaal een rode stip op ons voorhoofd en bloemen in ons har. Daarna zijn we gaan eten in de buitenlucht. We werden gastvrij ontvangen door mannen met een tulband en donkerrode shirts. We moesten onze schoenen juit doen en onze handen wassen en toen werden we naar onze plek gewezen. Aan de lage tafeltjes kregen we ons eten langzaam opgediend. Roti, rijst, saus, zoete krakelingen, karnemelk en meer. Ondertussen kregen we nog een tulband opgezet door de mannen.

Na het eten weer onze handen wassen een een handje suiker-anijs. Daarna zijn we vrij rond gaan lopen. Dans, massages, ‘jungle-tour’, draaimolen, theater: er was vanalles te beleven.

2008 - 20 juli - Apendieven en naar Jaipur

(Omdat niet alle berichten uit India online geplaatst zijn 2jaar geleden, volgen er nu nog wat oude berichten)
Ik had natuurlijk al wat suspense gebracht in mijn vorige post. Er gebeurt hier nu zoveel dat het bijna onmogelijk is om mijn hele logboek op het web te plaatsen. Maar ik ga nu een poging doen om zo ver mogelijk te komen. Laat ik eerst de spanning wat wegnemen over mijn vorige post. Mijn beroving klinkt natuurlijk erg spannend, maar was het eigenlijk helemaal niet:
Toen we vanmorgen de trein uitstapten en naar een wachtruimte zochten, kwamen we langs een troep apen. Op dat moment viel het me al op dat ze dichtbij zaten, maar dat het vasthouden van een plastic tas met fruit geen goed idee was, drong nog niet tot mij door. Dus toen ik een dier (dacht eerst een hond) op me af zag komen schrok ik wel even. Na de eerste greep trok ik het zakje wel omhoog, maar niet genoeg en bij de tweede greep was het zakje kapot en lag alles op de grond. De troep apen was er razendsnel bij en alles wat we konden redden was een sweet lime en de zoutjes. Bananen, mango’s, allemaal weg. Hadden we toch beter wat fruit aan de bedelende kinderen kunnen geven.
Als we in Jaipur aankomen is het al laat, etenstijd, en hebben we geen tijd meer om naar het festival – Choki Dhani – te gaan. In de trein naar Jaipur is het erg druk, het is deze keer ook 2e klas non-AC. Een tijdje hebben we het spelletje ‘uno’ gespeeld. Het spelen van een spelletje trekt wel veel aandacht. Iedereen wil zien wat er aan de hand is en probeert te ontcijferen hoe het werkt.

2008 – 19 juli - Musoori hill station

Aline is de eerste zieke, ze heeft wat griepachtige symptomen en Anil brengt haar naar een dokter als wij naar Musoori gaan. Als we terugkomen blijkt ze een virus te hebben, waarvan ik de naam niet ken en heeft ze medicijnen gekregen. Het is wel besmettelijk, maar niemand van ons heeft nog ergens last van.
Musoori is een stadje in de bergen. Erg toeristisch, er zijn veel hotels en gift-shops, maar de toeristen zijn vooral Indiërs. Op straat wordt ik door een jonge Indiër aangesproken die met mij en de groep op de foto wilde. Dat gebeurt wel vaker. Behalve hier op Navdanya en in de trein komen we nauwelijks blanken tegen.
In het bergdorpje hebben we een wandeling gemaakt, welke mooie foto’s heeft opgeleverd. We hebben daar nog wat geld gepind, wat ook weer een heel avontuur op zich was, omdat niemand precies wist hoe het werkte en iedereen bang was om zijn pasje te verliezen. Gelukkig was dat laatste niet mogelijk en bleek na veel proberen dat er een maximum van INR 4.000,- was. Onze zekker zijn weer goed gevuld om souvenirs te kopen. Op de weg terug werd Justine ook nog wagenziek, maar dat kwam vooral door benauwdheid en de Indische rijstijl.